Kur Afrimi ishte tetë vjeç, papritur familja e tij, nga tetë anëtarë; dy prindërit, katër vëllezër e dy motra, mbeti në gjashtë persona.
Paradoksalisht, vuajtjet e familjarëve të shpëtuar nga lufta, u lehtësuan vetëm në vitin 2015, kur mbetjet mortore të babait dhe vëllait të tij, u gjetën në një varr masiv dhe u rivarrosën në vendlindje. Sidoqoftë, ëndrrat duket se nuk i vret as plumbi. Aq më pak të një fëmije.
“Gjithmonë e kam pasur si ëndërr të bëhem ushtar. Një ëndërr më reale ka qenë kur ka filluar lufta, ku edhe kam parë ushtarë të UÇK-së”, e nis rrëfimin Afrim Zabeli, piloti i parë i ushtrisë së Kosovës.
Shumë ëndrra të tjera u shuan që të shpëtuarit të rrëfejnë kujtimet e një kohe të rëndë.
“Shumicën e pamjeve e të kujtimeve i kam të freskëta”, thotë ai.
E kujtimet për ata që në një mëngjes prilli të thyer, papritur u shndërruan në numra të vrarësh, mbesin ende të freskëta.
“Data ka qenë 5 prill 1999, kur na kanë mbledhur në një pjesë këtu, tek ajo pema aty. I kanë mbledhur të gjithë burrat e fshatit. Pasi ne jemi larguar diku rreth 500 metra apo afërsisht 1 km, janë dëgjuar krismat, ku kanë pushkatuar rreth 98 fshatarë”, tregon Afrimi.
Në mesin e tyre ishin edhe babai i Afrimit, Xhemajli dhe vëllai Burimi, atëherë vetëm 13 vjeç.
“Babai ka pasur pak problem me shikimin. Vëllai i madh ka qenë shumë i afërt me të dhe ka ndodhur që deri tre apo katër herë e kanë larguar serbët vëllanë nga babai, mirëpo nuk është larguar dhe prapë është kthyer tek ai. Por serbët nuk e kursyen atë dhe e pushkatuan edhe atë bashkë me babanë”, rrëfen ai.
Një rrugë në fshat e mban emrin e 13-vjeçarit Burim Zabeli, nëpër të cilën çdo ditë kalon vëllai i tretë, Afrimi. Jeta dhe ëndrrat vazhdojnë.
“Shkollën fillore e kam përfunduar në Rezallë. Shkollën e mesme e kam vazhduar në Skenderaj, në gjimnazin ‘Hamzë Jashari’, Shkencat Natyrore. Pas përfundimit të shkollës, filloj të realizoj ëndrrën time që e kisha nga fillimi i luftës e deri në përfundimin e shkollës së mesme. Dhe, ajo ëndërr më është bërë realitet”, thotë Afrimi.
Largimi nga vendi, as që bën pjesë në listën e synimeve të një piloti, me të cilin krenohet ushtria e një shteti.
“Sa herë kam pasur ndonjë sfidë, gjithmonë e kam kujtuar të kaluarën, duke u nisur prej familjes sime. Vitet e fundit të Akademisë Ushtarake, aty lindi edhe dëshira ime që unë të jem pilot ushtarak dhe t’i shërbej e t’i mbroj trojet tona nga qielli i bukur i Kosovës.
Të jesh pjesëtar i Ushtrisë së Kosovës, e veçanërisht të jesh pilot i Ushtrisë së Kosovës, është nder dhe krenari shumë e madhe për mua e besoj për të gjithë pjesëtarët e ushtrisë”, tregon Afrim Zabeli.
Të qenit pilot i parë i ushtrisë së Kosovës, të një vendi që ende nuk ka pajisjet e duhura, paraqet problem. Në zyrë tani ka edhe dy pilotë që kanë diplomuar vitin e kaluar.
Ai fton të rinjtë që t’i bashkohen ushtrisë së Kosovës, ku sipas tij shërben me nder e krenari në mbrojtjen e atdheut.
Nëse fati i Afrimit është që të jetë pilot pa helikopter, për gjeneratat e ardhshme, kjo situatë ndoshta do ndryshojë.
Aktualisht, Ushtria e Kosovës nuk ka asnjë helikopter. Kostoja e tyre vlerësohet të jetë e papërballueshme për Forcën e Sigurisë së Kosovës. Megjithatë, kjo e fundit vazhdon të shkollojë pilotë në mënyrë që të jetë e gatshme në të ardhmen e afërt.
